|
ze zijn voorbij getrokken
grauwe regenwolken
mijn hart was triest
vol van oude melancholie
het pogend reiken vergeefs
verlamde ledematen
het brein een grijze brij
maanden van uitzichtloosheid
putdeksels die onwrikbaar leken
verstikkend zwarte mist
zij, die mij nabij bleven
niet vluchtten voor die pijn
hielpen te overleven
.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|