|
|
Geschreven door Bernard Krols |
|
|
In het huis waarin hij woonde,
stond Remco Campert op en zei:
dat poëzie, dat taal, dat woorden daden zijn.
We schrijven een vers en stappen naar binnen,
(we wachten sluik aan de komma,)
we kunnen er gaan wonen, overmorgen,
en alles doen wat we zeggen met woorden,
zoals:
Oud met jou worden en weinig sterven,
maar eerst nog een heleboel leven,
en lonken naar jou met hondenogen,
en van de spanning een klein beetje beven.
Bij een kruidenier naar binnen stappen, appels kopen, vloeipapier,
horen hoe je lauwe woorden stokken in je monden,
schor roepen ‘nu!’ en denken ‘later’, later als de tijd verzwikt
verder tikt, verder snikt en zich in ons gedoe verslikt.
Plots kom ik uit mijn woorden
en voel me naakt en sterfelijk.
Een echo van een laatste woord,
de dood is een ontvoering.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|