|
de lucht huilt smart, geronnen bloed
pompt zich door 't hart
het groen, nog nat, verzuurt de smaak
beroet 't kristal en ik die braak
kun je de gele sterren proeven?
teder de klanken van wat harpen
de kleuren lopen zacht ineen
al doe je sterven toch alleen
God, zeg mij toch, waarom
waarom, waarom?
het handelen dat breekt
het leven smeekt; de dood
die vrede preekt
zijn wij een deel van 't niets
slechts minimaal een deeltje licht
op wolken schommel ik
de mens de waarheid in 't gezicht:
vergeten mag en kan ik niet;
de les nog altijd niet geleerd.
sunset 10-11-2011
|