ik heb de zomer niet gemist
eerder ‘t vermoeden van een herfst

wanneer de wind verloren waait in wolken

papieren vliegers rusten in het zand

waar pas nog kindervoeten dansten

bonte fladderfiguren in een wind

de hemel tegemoet die ‘t wanen liet

wat meeuwen in hun vlucht verkondigden

het fluiten horen over duinenruggen

zeezout inademen en verte zien
op schemering wachten en op vloed

springend de getijden volgen

tot waar in donkere nacht

de lichtkegel van vuurtoren kruist

het golvend wiegen van de zee