|
Ze ontnam mij een slecht gestemde gitaar.
Wanneer ze haar eigen gecomponeerde lied speelde
Klonk het naar niets.
Gestorven noten die als schuurpapier je oren vullen.
De tekst was alleen voor mij verstaanbaar
ook al waren de woorden als scherven stukgevallen.
Ooit waren ze gevangen in huizen.
De muren zijn verdwenen.
Haar lied gonst over schaduw van de ruïne.
Misschien ziet iemand anders de schoonheid erin.
Struikelend staat ze op het podium,
maar de menigte verstaat niks.
De noten van haar lied in het niets.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|