|
Trillende vingers
Jouw unieke oogopslag,
met achtergrond van de zeelucht
mijn innerlijk,
het veld van heide
flarden wolken
met gaten zonlicht
daar gestaag doorheen
Samen als kunstfiguren
van grensgebied naar niets
Toch, de rivierbranding
liep naar een verzanding, stil
de mond van jouw verdorring
Verzwijg datgene
omdat we bindend waren en blijven zijn..
Jouw vingers beven nog in nachtrust
mijn handen reeds in voorjaarsvorst
...
|