Kuierend begeef ik me naar huis

Feestgedruis verdwaalt

in het briesende buiten,

terwijl oren nasuizen

in de kortstondige avondrust

Passieve rook vlucht

uit verklamde kleren

Blijvend, is de herinnering

aan een bruin café

Alleen vervolg ik de weg

welke gebruikelijk went

Handen troosten in de zakken

Ze ontwennen,

van de liefdevolle handreiking

welke voorheen de aftocht kleurde

Ze verklammen, wenen

op de terugtocht zonder jouw

verbindende aanwezigheid

Geschrokken van de vordering

wens ik de schaduw,

een goede nacht

welke verdampt

bij het dichtslaan van de voordeur