|
hij zaait hoop in haar hart
dat niet meer kon slaan
dan enkel voor zichzelf
de kilte van een dag
als een deken om haar heen
zacht bewegen nu haar handen
op zoek naar meer van hem
laat hij haar betijen met
een zweem van liefde
een spoor van genegenheid
op elke wang wel iets
verkussen zij het verleden
om te delen in het hier
kom bij me, mens
en laat je gaan
in deze armen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
