|
zo ver in het jaar zijn wij al
donkere vermoeidheid breekt
reuk van koude as, diep in de nacht
zit ik en drink mij lazarus
probeer elk gebeuren te plaatsen;
voor elk gerucht een ander glas
ik gis het lijden, raad beroepen
ben uitgelaten, moe bij ’t ontwaken
hoor ik mijn adem niet als zacht gezoem
verdrink te midden zeeën angst
praat enkel nog over liefde
zo ver in het jaar is het donker
en volop winter.
sunset 27-12-2010
|