|
deze wereld van poëzie bestaat uit twee helften die liever wensten een halfrond te zijn, dan dit, nu, leunend op een vacuüm als mars en maan
ze zijn het zelfs hier, op dit hout, de poëzie als paperas tussen proefschriftpapier. een memo waarin niemand een voetnoot vergeet.
dit is een schreeuw om een kunst in de kunst, die van structuren en denken, die van de dichter in een toga gehuld.
die steeds beseft: leegte is een ogenblik.
|