|
soms daalt een dichter
in de herfst
op aarde neer
er groeiden voeten aan
ogen vol dromen altijd open
het besef ik moet gaan
het herfstblad volgt de wind
danst een laatste dans
zingt een lied
dat ik kan verstaan
jij bent niet te jong gestorven
je bent gewoon weer weggegaan
er groeiden vleugels aan
de wind in je te lichte ogen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
