|
Zie, het klontert bij elkaar. Steeds meer zielen op een hoop
in verwantschap aaneen geknoopt.
Onlosmakelijk hand in hand.
Een prop zoals een krant;
verfrommeld, zonder verwachting
weggegooid. Ooit zal de tijd
er vat op krijgen. De knoop
ontwarren. Hopelijk voor
mijn dood, want dan
wil ik alleen kunnen zijn.
|