Dubbel gebeid - 2

Toen de dame terugkwam, enigszins op orde gebracht, zette ze zich op een kruk verder.

‘Dan kan ik je beter zien’, verklaarde ze.

‘Lijkt me geen voordeel.’

Ze knikte instemmend. ‘Maar het praat wat makkelijker. Meer afstandelijk ook.’

Ik kon dat onderschrijven. Vrouwen als zij maken mij op korte afstand hypernerveus, Gemengd met een zekere geilte, hetgeen me nu even niet paste.

Ze keek naar de barman. ‘Geef me maar een espressootje. U ook?’ Ze wisselde formeel en vertrouwelijk moeiteloos af.

‘Graag.’

‘Drank is maar niks. Het maakt allerlei dingen los, waar je dan weer geen weg mee weet.’

Het was me onduidelijk wat dat bij haar voor dingen zouden kunnen zijn. Een echte sexuele losbol leek ze me niet te zijn. Ze kon gedachten lezen.

‘Ook veel te vermoeiend. Alleen gaat nog, maar als je je ook nog zorgen moet maken over derden. Is u gehuwd?’

‘Niet noemenswaard.’

‘Ah. Heeft u kinderen.?’

‘Dat is niet ondenkbaar. Voelt u iets voor een glas wijn?’

Ze zette de espresso opzij en knikte. De man achter de bar, die niet merkbaar had meegeluisterd, haalde een fles Sauvignon 1963 uit de koeling onder de bar. De wijn parelde in het fonkelende glas. Ze hield het onder haar neus, liet het lichtgele vocht rondwalsen, rook zacht het parfum en keek me over de rand aan.

‘Ben jij homo?’

Het was een staaltje van de opperste zelfbeheersing dat de wijn in mijn roemer zelfs niet de geringste rimpeling vertoonde., Ze knikte. ‘Bravo.’

Ze hief het glas en ik het mijne. Zacht tinkelden de glasranden tegen elkaar.

‘Ik ben het kind van de vrouw die mij bezit.’

Ze boog herkennend het hoofd. ‘Mijn fatum. En ik wil helemaal geen kinderen. Ik ben lesbisch.’

Ik haalde diep adem. ‘Een hele geruststelling. Mag ik u een diner aanbieden?’

‘Zeker. Maar ik moet nu gaan. Ik wens u een goede overdenkende avond. Bye Charles, see you.’

'Goede nacht, mevrouw. Tot wederziens.’

En weg was ze. Ik kreeg niet de kans follow up te geven aan de overeenkomst. Jammer. Was weer eens wat anders.

hendrik