|
hij praat alles aan elkaar vast hij last
bepaalde onderdelen tot een oordeel
dat vastligt in onze kern
beveelt verveling mijn vel
tot last te zijn wij moeten allemaal
tetrisgewijs in elkaar gepuzzeld worden en passen
zijn anders van onszelf geen veelvoud
maar een rekenfout ergens in de constructie
verkeerd gebouwd
een belemmering, een rem die wordt stopgezet
een pijn die niet kan worden losgeschroefd
omdat ze verankerd zit in ons diepste zijn
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|