|
'Monarchie is beslist uit de tijd.
'n Republiek wordt ons landje geheid,'
zegt de rasdemocraat,
want hij wil, dat de staat
door 'n gekozen persoon wordt geleid.
Hij vervolgt: 'Een utopia wacht er
ons allen: haast iedereen lacht er!'
Het blijkt slechts een fictie.
Hij pleegt contradictie:
als voorstander staat hij erachter.
De voorvechter kijkt op z'n snuit:
hij verdient in z'n vak haast geen duit
en dat doet 'm verdriet.
Tegenstrijdig of niet?
Met z'n inkomen komt-ie niet uit.
'Een schrijnend verschil van salaris
is ondemocratisch, wat naar is.
Gelijkheid van loon',
zegt-ie droevig van toon,
'is helaas iets dat allerminst waar is.'
Z'n streven mislukt, wat 'm spijt
en hij roept, want gaat door met z'n strijd:
'Treed toch af, Alexander!
We willen een ander:
Monarchie is beslist uit de tijd!'
|
