|
storm scheurt de schrift van regen
de bladeren van de bomen schreeuwen
vanuit het midden van het bos
geluiden die woorden zijn echoën ingetogen
in mijn open mond schuift hout zich
achter voorzichtige ogen weer samen
tonen wortelen zich als skeletten
en vallen takken op het gras; hun geluid
laat blikken neerslaan die mij oprapen
uit beschreven plassen en als ik kijk
blijkt mijn gezicht erin te zwemmen
onder verdronken woorden
die enkel in de stem nog gelijken.
sunset 29-08-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|