|
de nacht borduurt haar zwart fluwelen doek met dauw die op de lippen brandt en dromen van het leven scheidt zacht lispelt wind een toverspreuk
’t gevoel verruimt zich tot een dans grijpbaar verworden tot gestalte waarvan ’t gezang door ruimtes schalt de stilte breekt in schelle dissonant
maar waar de nevel ‘t dal verlaat rest nog een stille melodie van simpel maagdelijk zijn en ik begrijp wat ik mezelf verzwijg.
sunset 03-08-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|