|
mij is 't niet koud waar gletsjers zich verheffen
noch vind ik troost in 't rustige van nacht
voel niet waar de vulkanen beven
wel alle mensen die onschuldig sterven
of wolken as die mij het licht ontnemen
zo dat er enkel dromen blijven
over de allermooiste bloemen
die ook in winter mij hun kleuren geven
het wandelen door een andere betere wereld
waar 't wenend hart zijn troost kan vinden
en elke wonde langzaam wordt geheeld
de liefde leeft en zon voor eeuwig lacht
sunset 04-02-2013
http://sunset.deds
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|