|
*Vrij naar 'The Painter' (1994), Marlene Dumas, MoMa, New York.
Je ziet, je hebt me in de val. Als een muis die door de kieren trippelt, het aanrecht kromtrekt en de hoektanden aanscherpt, jaag jij me door het oerwoud van mijn thuis
eens zo smaakvol en overzichtelijk met wat variété, een maîtresse als ontbijt -ook een hapje?- Nu omhelst het mij in een kus als van een bloedzuiger. Mijn spiegelbeeld
ben jij of verbeeld ik mij? Alsjeblieft, zeg iets, of schreeuw, maar ontmantel mij niet zo. Ondraaglijk is het kookpunt van jouw blik.
Aan de mondhoek van het spel plaats je mij als een kruimel, het oneven stuk of moet ik mij juist verzetten om te openen?
|