|
|
Chatfant - 17:15 16-01-2017 |
|
|
Zo zwak als je was
viel alles om je heen
dreunend neer.
Je liep en liep
over een pad van vuur
maar leefde.
Verder steeds verder
naar waar de zee
verdronk.
Aangespoeld aan vreemde stranden
waar de lucht
even koud als mensen.
Het blauwe oog
sprak niet van schoonheid
maar joeg weg.
Vergeet dat alles
kom terug in jezelf
en wees waardevol.
|
|
|
Reactie gegeven door milou - 23:20 16-01-2017 |
|
|
|
Delicaat onderwerp, dat je aanraakt. Ik heb het een paar keertjes moeten lezen voor ik het helemaal doorhad. Tot ik het met mijn blauw oog las.
Het slotvers is mij ietwat te plechtig. Ik zou misschien eindigen met: wees jezelf. Ik vind het niet erg dat je dan twee keer 'jezelf' krijgt , want het gaat mij om de versterking. Mooi behandeld dit tere thema...
vr grt
milou***
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|