|
ik wacht het af
zie stoflaag na stoflaag en ook de klok
die staat; zelfs spinnen zijn geëmigreerd
hun webben uitgeraffeld
komt er nu wind
- een deur die piept in zijn scharnieren -
kun je gedichten schrijven
maar het is stil
en 'k durf zelfs bijna niet te ademen
uit angst de wereld zou
misschien nog gaan bewegen
op tafel ligt zwijgend een blad
met letters die zich weven in een blauw
sunset 15-11-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|