Kalm begint de dag met koffie en een fluitje
van een vage melodie. Brood ligt reeds te
knisperen op zelfgebakken toon. Deze dag is
zo gewoon dat vreemde nachten jaloers buigen.
Ik moet dus wel de deur uit en op zoek naar wat
verdriet. Al die doorsnee vreugde, noem het voor
mijn part maar geluk, dat past mij niet en tranen
moeten nat zijn. Alles moet weer stuk.