|
wij trekken erop uit, jij met je camera over je schouder
stopt aan de rand van 't woud om scherp te stellen;
ik zie je lichtgevoelige huid als
pad door bomenwand en voor wij 't weten
verzinkt het land en onder ons ligt stil een meer
dat 't middaglicht terug straalt
ik breng het jou onder je aandacht wijl wij ons oefenen
om vergeten dingen weer opnieuw te noemen
en daar beneden staat een reiger, roerloos stil
de hemel boven ons beschouwt met welgevallen
dit urenlange uur waarin wij ons bevinden,
en wat de liefde met ons wil
sunset 17-01-2013
http://sunset.deds.nl
|