Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
De Bomtrechter - slot
 Henk Gruys - 16:38 23-05-2015 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

                        De Bomtrechter - slot


– De put? dacht ik. Dus die bomtrechter werd hier "de put" genoemd... "Ik heb hen gezien," antwoordde ik met neergeslagen ogen omdat ik die kwijnende blik niet verdroeg, "maar ik logeer hier tijdelijk... ik weet niet wat ze deden."
    "Logisch! Want wat ze uitgespookt hebben, daar hadden ze ook liever geen pottekijkers bij!" Ze vervolgde koortsachtig: "Je moet naar de politie gaan! Ze hebben haar vermoord en in de put gegooid, in stukken gehakt, ik heb alles gezien. Een vrouw... vanmorgen vroeg..."
    "Een vrouw?" stamelde ik, "in de put...? Die jongens?" In mijn verbijstering moet ik nogal ongelovig hebben gekeken, want nu herhaalde zij het nog eens, smekend bijna, ik zag tranen in haar ogen.
    Later wist ik natuurlijk wat ik had moeten antwoorden. Ik had moeten zeggen: Waarom doe zelf geen aangifte als je dat allemaal gezien hebt? Waarom vraag je dit aan mij? – Maar ik was veel te verbluft door haar onthulling, en half verlamd door medelijden; en ten dele toch ook verbaasd omdat míj zoiets werd meegedeeld; mij als vakantiegast! Terwijl ik nog had aangenomen dat dit hele dorp zijn best deed zich aan iedere waarneming of bemoeienis van buitenstaanders te onttrekken!
    Ik wist niet wat te doen; ik had haar wel willen troosten, haar aanraken, mijn arm om haar heen slaan. Maar dat durfde ik niet, daar ben ik nu eenmaal veel te verlegen voor. Ik wist absoluut niet wat te doen, te zeer aangedaan door haar verdriet en ontreddering. Ik schaamde mij hevig, al wist ik ook niet precies waarvoor. Opeens wilde ik weg, weg van dit huis, weg van die onheilige krater, van alles...

Ik ben de tuin uitgeslopen, in verwarring en twijfel. Wat kon ik doen? Terug naar de put met de jeugd en hen de bizarre beschuldiging overbrengen durfde ik niet. Ik voelde mij ineens moe en was blij dat het niet meer dan tien minuten lopen was naar het pension. De oude eiken rezen roerloos op langs de paden. De zon was verdwenen en de donder rommelde reeds aan zijn zware kettingen in de verte. Het was zeer benauwd en vochtig; de atmosfeer leek in passende aansluiting op mijn stemming van ongerustheid en dreiging.
    Toen ik in het pension kwam, zaten mijn ouders aan het ontbijt in de achterkamer. Het was zeer donker buiten, weldra zou het gaan regenen. Ik dacht steeds aan het meisje, maar kwam niet tot een verklaring. Ik besloot mijn ouders voorlopig maar niets over het gebeurde te vertellen.
    Maar tegen half tien stonden er opeens twee rechercheurs in de deur van de eetkamer; de pensionhoudster achter hen. Grote bonkige kerels, met zware achterwerken waaraan handboeien en revolvertassen slingerden; politie die blijkbaar uit een naburig dorp was gekomen. Na een korte mededeling dat ze de opdracht hadden mij aan te houden om een verklaring af te leggen, moest ik tot verbijstering van mijn ouders mee.
    "Dit moet op een misverstand berusten," stotterde ik in een poging hen gerust te stellen. "Ik ben zo weer terug."

– Het verblijf op een zweterig kamertje op het bureau in een naburig dorp was zeer onaangenaam. Ik meende als getuige gehoord te worden, maar het kwam erop neer dat ze wilden weten waar ik die nacht en vroege ochtend was geweest. Werd ik als verdachte beschouwd? Ik was sprakeloos. Was er dan tòch iets gebeurd? Duidelijk werd dat het in ieder geval zeer ernstig was. Een moord gepleegd, dat bleek al spoedig. Bij de put...
    Die hele ondervraging zou belachelijk geweest zijn, indien ik er maar niet steeds nerveuzer van was geworden. Het werd duidelijk dat het die jongeren moesten zijn geweest die me tenslotte hadden aangewezen. En dat was niet moeilijk, want ik had hen zelf verteld waar ik logeerde. De twee dikke agenten hielden zich met de zaak bezig. En vooral met mij... Ze schreeuwden in mijn gezicht: "Waar was jij vannacht? Nou?!! Spreek op!! Anders dwingen we jou!!"
    Ik had al herhaaldelijk verteld wat ik van het meisje in de tuin te horen had gekregen. Maar die smerissen brulden dat dat pure fantasie was; ze wisten van geen meisje! – "En ontken nou maar niet; we hebben bewijzen, je bent er gloeiend bij!"
    Ik voelde mij gevangen als in een web. Verrassend onrechtvaardig en agressief tegemoetgetreden. Ik had bovendien angst om wat de politie er van zou denken indien zij van mijn behandeling door een psychiater op de hoogte kwam!..
    – Maar voor een martelaarsrol in de eeuwigheid ben ik toch niet in de wieg gelegd, dat weet ikzelf maar al te goed. Nadat mijn ondervragers na een kort telefoongesprek de kamer waren uitgegaan en na een kwartier teruggekomen, brak alles af en kon ik met achterlating van mijn huisadres mijn biezen pakken. Van excuses of terugbrengen was natuurlijk geen sprake.
    Na anderhalf uur zwerven over rare weggetjes in de regen kwam ik geradbraakt terug bij het pension.
    Mijn ouders bleven alsmaar vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was, al had ik het hen, telkens opnieuw en tot mijn wanhoop, wel tien keer proberen uit te leggen. Vooral bleven ze het vreemd vinden dat ik hen tevoren niets over mijn avontuur bij de put had verteld.
    Maar natuurlijk geloofden zij mij tenslotte.
    Tegen twee uur kwam de auto ons en de bagage voor de thuisreis ophalen.

Hier eindigt mijn avontuur in het dorp. Ons eigen huis ontving mij met zijn ruimte, bekende lichtval en opvallend weelderige bloementuin. Ik zat er uren in de zon te lezen, uitermate tevreden dat ik weer thuis was. Zelfs het angstwekkende verhoor had mij wonderlijk genoeg niet tot diepere zwaarmoedigheid gebracht. Integendeel, de gevreesde inzinking bleef uit, dit tot mijn verwondering. Natuurlijk was ik erdoor niet van mijn depressies verlost. Maar ondanks alle schrik en bedreiging leek ik door het incident alleen maar innerlijk sterker, kalmer en evenwichtiger geworden.
    Telkens moest ik terugdenken aan het voorval. En ik bleef nieuwsgierig naar een verklaring; hoewel ik twijfelde die ooit te weten te komen. Want het was zeer de vraag of dit incident in de landelijke pers een rol speelde.
    Maar het avondblad van een paar dagen later vermelde wel degelijk de vondst van een dode vrouw in dat dorp.
    Er werd medegedeeld dat een gestoorde man, die, zoals er stond: "in het als het ter plaatse bekende, zogenaamde burgemeestershuis woonde, en ook de "burgemeester" genoemd werd", – die nacht zijn vriendin had omgebracht, in stukken gesneden en in een dorpse waterput geworpen.
    De plaatselijke jeugd, al vroeg voor een schoolreisje op pad, had in de krater een hand boven water zien steken en alarm geslagen. –
Dáárom natuurlijk had mijn plotselinge komst hun argwaan gewekt.

Slechts veronderstellingen kunnen dit alles voltooien. Wóónde dat meisje in dat huis... Was die vermoorde vrouw soms haar moeder?..
    En wat was dat voor man, die moordenaar?... Niet haar echte vader waarschijnlijk...
    Of, bedacht ik, misschien was het meisje wel getuige geweest van de gruwelijke daad; en had zij het verhaal van die jongens verzonnen, om dat èchte vreselijke geheim, waarvan zij voor altijd deelgenoot was, aan niemand te hoeven vertellen. En had zij tenslotte de ware toedracht aan de politie doorgegeven, waardoor mijn vrijlating werd bewerkstelligd. Ik herinner mij nog vaak het meisje, en kan niet uitdrukken hoe deerniswekkend ik haar nog steeds vind.

Ik ben nimmer meer in dat ellendige dorp teruggeweest. Het scheen mij, hoewel ik er niet veel had ontmoet, steeds meer toe dat het werd bewoond, – op dat meisje dan na, – door mensen waarmee ik maar heel weinig affiniteit vertoonde; die ook niet te begrijpen waren. Mensen met vreemde, onberekenbare gedragingen. Nooit had ik geweten dat zo'n oord bestond met zulke bewoners, primitieve lieden eigenlijk. Kon je zeggen: zelfs min of meer... gekken?..
    Soms denk ik dat bepaalde mensen door zo'n rare omgeving wel eens zouden kunnen zijn áángezet tot een zekere waanzin.
    Of zelfs tot ernstige misdadigheid, wie weet.


Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
re: De Bomtrechter - slot
Reactie gegeven door evamaria - 22:53 25-05-2015 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
De bomtrechter is een moordkuil geworden. Met belangstelling uitgelezen.

vermelde - dd


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287