 |
|
Er was eens een meisje met lange tanden, zo lang dat ze, wanneer ze achterom wilde kijken bij het sleutelbeen bleef steken, zowel linksom, als rechtsom.
Opkijken lukte wel, maar niet om. Ze was zo geboren en wist niet beter dat ze zich altijd om moest draaien om schoonheid te zien.
Op die ene dag huppelde ze langs velden en wegen, waar de wind zijn vertier ook graag zocht, het was immers een natuurgebied. Het meisje met lange tanden besefte dat niet toen de wind riep;
"Meisje, wil je windvangertje met mij spelen?"
Ze keek omhoog en schaterde; "Haha, stomme wind, ik ben een kind, een echt langetandenkind en langetandenkinderen spelen niet met de wind, de wind is van wind, en ik ben echt, kijk maar, ik laat je liever mijn tong zien! "
De wind schrok zich de tandjes en blies van schrik onder haar petticoat, waarvan het kind op haar beurt weer schrok, en haar lange tanden vergat.
Ze keek met snelle blik omlaag naar het opgewaaide rokje, zo snel dat haar tanden zich in haar ontluikende speeltuin boorden, muurvast.
Met gebogen hoofd gilde ze;
" Achterlijke wind, zie eens wat je hebt gedaan, ik zou je wel willen slaan !"
De wind ging achter haar staan en blies daar nog een keer. "Kijk dan? " Zei hij. "Nu zie ik ook jouw billen , daar had ik nog een appeltje mee te schillen!"
De tanden zaten nog steeds vast, dus draaide het langetandenmeisje zich om, net als de wind, die opeens weer voor haar blies.
Ze begon te razen, vloeken en tieren, waarop de wind gelaten loom ging liggen, onder een treurwilg, met strootje tussen zijn tanden, en wist zeker dat hij voortaan weer bomen uit zou dagen in plaats van langetandenmeisjes..
Voor de vrolijke natuur zong hij zijn lied
ik ben de wind, lach
jij bent hoog en kan vangen
treurnis doet niet mee
En ze leefden nog lang en gelukkig.
|
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 17:07 30-03-2015 |
|
|
|
Ja, ik begrijp het, het is niet echt een sprookje, het is een slapstick.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 09:16 27-03-2015 |
|
|
|
ik ben meer een slapstickschrijver ;)
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 02:56 27-03-2015 |
|
|
|
Ja, is zo. Te benoemend en uitgebreid is niet goed. Ik probeerde hier een schetsje te maken van een duidelijk en consequent - een overtuigend - sprookjesfiguurtje. Min of meer zoals je dat voor een toneelstukje zou kunnen doen. Een komedie. Het is zeker niet juist dat allemaal in een verhaal te noemen.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 08:37 26-03-2015 |
|
|
|
Als ik doe wat jij voorstelt, dan is het mijn verhaal niet meer, het is helemaal niet nodig om een achtergrond voor haar te verzinnen, dat staat tussen de regels te lezen, en mag iedere lezer zelf invullen, als jij denkt dat het een meisje is die geen appelmoes lust, dan is dat zo.
Jij associeert die lange tanden dus met weerstand tegen eten, en ik maakte haar een beetje typisch.
Zou ik het zo benoemend schrijven zoals jij het voorstelt, dan werd het een psychiatrisch geval en zat de daar op de bank, ik had de wind dan niet nodig om voor haar te zingen, en nu wel, gewoon omdat het kan, snap je?
groet weer, 88
|
|
Reactie gegeven door 88 - 08:27 26-03-2015 |
|
|
|
Het gaat in eerste instantie ook niet om het feit of jij of een ander dit een leuk verhaaltje vindt of niet, als het goed is, dan kijk je naar het taaltechnische, staan er fouten in, je let op de zinsopbouw, zit er een plot in, stikt het van de misplaatste punten en komma`s etc etc..
Mijn schrijfstijl richt zich op kolderdicht, en als ik in een andere mood ben, dan komt er weleens zware kost tevoorschijn..:)
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 00:18 26-03-2015 |
|
|
|
Ik bedoel: kieskeurig.
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 22:19 25-03-2015 |
|
|
|
Het is jouw verhaal. Ik gaf alleen maar aan dat de beschrijving - alleen maar naar mijn idee - van het langetandenkind wat sterker kan.
Je vraag of ik daar een idee voor heb? Als je die figuur wilt behouden, tja, hoe kan dat sterker? Als ik zo even denk: alleen heel lange voortanden tot op haar borst, ver over haar kin. Net horens of slagtanden. Zo simpel mogelijk beschreven in het begin.
Omkijken kan dan wel.
Hoe komt ze eraan? Te kieskierig. Altijd met lange tanden eten. Alleen appelmoes en ijsjes. Verwend. Dan krijg je dat. Zo. Die tanden.
Bozig kind. Dik. Huppelt niet: sloft. Schatert niet: jouwt.
Niets is goed of leuk. Eten niet. Niets.
Vertrapt bloemetjes. Die rotzon schijnt. Vlindertjes fladderen. Een briesje ritselt in de bomen. (Ik noem maar wat).
Bijt zich vast in zichzelf.
Waarom loopt ze daar in haar eentje? Ze is boos weggelopen. Chocolade ijs was op. Ze lust geen vanille ijs. Haar hartje doet pijn. Haar buikje ook. Niemand is aardig. Kids plagen haar met die lange tanden.
Ik noem maar wat. Een en al treurnis.
Hiermee kun je een groot deel van het verhaal zo laten.
Het is maar een idee. In simpele woorden. Het gaat om een persoontje dat zelfs de wind vervloekt. Slecht humeur.
Het kan ook een ander type zijn. Dit is een idee voor een langetandenkind.
De lange tanden krijgen zo een ruimere betekenis: zowat niets is goed. Ze wordt er ook mee geplaagd. Ze is zelf vervelend en roept dat op. Dus vicieuze cirkel. De wind trekt zich niets van haar slechte humeur aan.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 19:19 25-03-2015 |
|
|
|
wat kan er nog meer mee gedaan worden volgens jou?
evamaria, je maakt me erg benieuwd naar jouw aanvulling..
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 19:01 25-03-2015 |
|
|
|
Ik begrijp het. Het eind is prachtig. En in de onzinvertelling staan zulke leuke stukken, nu ja, misschien kan er toch nog iets meer mee gedaan, denk ik. Op den duur.
Luchtig.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 16:33 25-03-2015 |
|
|
|
mogelijk zie je het luchtiger als je bij het einde begint, alles wat daarvoor geschreven staat is onzin, en dat verkoop ik graag, met telwerk heb ik meer moeite, en is in mijn ogen een heksenklus die deze keer redelijk gelukt is..
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 16:17 25-03-2015 |
|
|
|
Ik begrijp het. Ik dacht: een mond vol slagtanden? Dat roept visueel meteen een soort beeld op. Een mond vol vampiertanden, niet lang genoeg. De tanden reiken als lange messcherpe horens tot aan haar borstjes. Zoiets. Een dergelijk beeld. Ik dacht: ik geef even aan dat het een nieuw beeld is dat zo in dit verhaal wat voorstellingsvermogen van de lezer vraagt. Misschien is het mogelijk dat voorstellingsvermogen nog wat meer te ondersteunen op de een of andere manier. De twee eerste regels zijn wat ingewikkeld zo.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 08:39 25-03-2015 |
|
|
|
Het gaat echt om het langetandenmeisje, de suggestie om er slagtanden van te maken zou het verhaal ongeloofwaardig maken, olifantentanden staan krom naar voren en zitten aan de zijkant, bij de wangen vast, daarmee had het langetandenmeisje zichzelf nooit kunnen bijten :)
Vampiermeisje kan ook niet, die mist lange voortanden, en deze, van het langetandenmeisje zijn wel 50 cm lang, goed genoeg om haar hoofd er moeilijk danwel onmogelijk mee om te draaien, of zichzelf bijten als ze haar hoofd buigt..
Buffel is weer iets heel anders, alhoewel zo`n beest ook doordendert, maar associeert mij met een mannetje, en het gaat hier echt om een langetandenmeisje, ik vrees dat ik haar, ondanks de suggesties toch maar zo blijf noemen ..
Dank je wel voor het meedenken
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 03:06 25-03-2015 |
|
|
|
Vampierkind. Mammoetmeisje?
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 02:48 25-03-2015 |
|
|
|
Het is jammer als je dat idee langetandenmeisje niet gebruikt want er staan echt grappige stukken in. Een keer slagtandkind noemen? Is beeldend. Het is even wennen aan de beschrijving van een zo vreemd wezen. Het is maar een idee , hoor. Buffelmeisje?
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 22:33 24-03-2015 |
|
|
|
Ja, dat is wel een prachtig beeld van treurnis!
|
|
Reactie gegeven door 88 - 22:26 24-03-2015 |
|
|
|
de wind is hier de hoofdpersoon, het langetandenmeisje zette haar tanden in zichzelf..
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 21:58 24-03-2015 |
|
|
|
Dit deed mij denken aan je verhaal : het elfje.
Gedeeltes in dit verhaal vind ik leuk, mooi.
Die lange tanden, dat beeld spreekt mij niet meteen aan.
Het kan wel. Een langetandenkind - dan denk ik aan een kind dat niet graag eet. Niet zozeer aan een kind dat niet met de wind wil spelen. Dat zegt: ik ben echt, enz. En bovendien: dat kind huppelt? is dat niet veel te luchtig onbezorgd? Dat marcheert? Het schatert? Het jouwt? Zegt afgemeten?
De bomen zijn hoog en kunnen vangen en spelen met de wind. Lachen. Hoe is treurnis, het contrast?
|
|
Reactie gegeven door waterpas - 21:43 24-03-2015 |
|
|
|
zoals je al zei, niet te redden, niet te redden
|
|
Reactie gegeven door 88 - 21:40 24-03-2015 |
|
|
|
dream on
|
|
Reactie gegeven door 88 - 21:25 24-03-2015 |
|
|
|
Ik denk dat het voor jou belangrijk is dat jij jezelf van je afschrijft, of je dat hier moet doen, dat weet ik zo net nog niet, zeker al niet onder andermans werk, maar ach..ik kan wel wat hebben en vergeef het je.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 20:58 24-03-2015 |
|
|
|
Radio minima hmm.. klinkt fijn, zelfs al was het twee jaar geleden, je was toen even belangrijk, leuk voor jou.
Doe maar lekker spiritueel, misschien zal je het licht ooit zien, ik juich niet te vroeg.
Ga maar op je kussentje zitten, word zen en mediteer die opgekropte frustratie van je af, het zal je opknappen, alhoewel...
sommige mensen zijn niet te redden, daar schrijf ik het dus niet voor.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 19:33 24-03-2015 |
|
|
|
het ging om de haiku, dat verhaaltje is slechts een mistgordijn.
Dank je wel voor je mooie reactie
|
|
Reactie gegeven door wijnand - 17:56 24-03-2015 |
|
|
|
wacht op het vervolg
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
