|
Heel lang geleden, in een land ver hier vandaan woonde eens een waarzegger van koffiedik.
`s Morgens, na het opstaan zette hij een potje hemelwater, en schudde zich er in uit. In de rimpelingen bleef een boodschap staan die hij dan opvolgde.
Op een goede dag stond er;
"Ga een goede daad doen! "
Dat was lang geleden, hoe zag een goede daad er ook alweer uit?
Peinzend liep hij langs de wolkenzee en probeerde sporen achter te laten om `de weg kwijt` op te lossen .
De waarzegger van koffiedik strandde, er bleven geen sporen achter, wat nu te doen?
Koffiedik kijken!
Hij keerde zichzelf binnenstebuiten, stortte zich op de bodem en vroeg;
"Hoe vind ik de weg terug?"
In de rimpeling las hij;
Doe net als ik
en krijg een sik
Hij wreef eens langs zijn kin en keek bedenkelijk, een sik? Ja! Dat was het!
Na weken hing er een dikke bos aan zijn kin en vroeg zich nogmaals af.. Nu heb ik een sik en dan? Weer koffiedik kijken! Hij zette wederom een tasje hemelwater en sprong er in, schudde zijn kop en kreeg te zien;
Een sik is een straf
scheer maar weer af
Dat was het! Stap voor stap trok hij de sikharen uit zijn koffiedikkin, alles had weer zin, haar voor haar liet hij daar, als wegwijzer terug.
Het tij keerde, op de terugweg waren alle haren weg.
Met zijn handen wanhopig naar de lucht geheven zette hij nog één keer een potje hemelwater, sprong erin, raadpleegde voor de laatste keer zijn eigen koffiedik, hij las;
Koffiedik oh koffiedik
krijg in plaats van een sik
voor deze ene keer maar de hik..
|