Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Ontmoetingen (slot)
 Henk Gruys - 16:43 08-04-2014 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

Ontmoetingen (slot)


Het transport nadert en nadert. Links in de onderdijk rijdt een tractor rommelend over het veldje dat geïnundeerd is door opgepompt water. Dit moet met het bijzondere vervoer te maken hebben. – Hij rijdt heel snel; een boerenkiel stuurt. Blokkades deren hem niet, hij heeft alleen maar oog voor wat hij doet, gas, en vlug achteruit. Wat zijn taak is in deze blijft voor niet-ingewijden een trouvaille.
    Twee begeleiders van de zware lading, alvast vooruit gelopen, overleggen midden op het fietspad over het verloop van hun actie; zwarte hesjes met werkreclame van het bedrijf dragen zij om de nekken.
    Ze zijn een beetje aan het jeremiëren; en komen duidelijk niet uit deze streek. "Het is een moeilijke stad voor ons werk," zegt de een tegen de ander. "Lastig. Het is heb ik gezien een lintbebouwing, zoals ze dat hier noemen," zegt de tweede, een dunne man met wit haar en een tic om en nabij het linkeroog.
    De eerste man dan weer toont een verzameling krantenknipsels die op een oud schoolbord zijn geplakt, dat hij voor zich zelf, voor ons en twee afgestapte fietsers wankel in het gras zet. Misschien moet het zijn bewering over de lastige stad illustreren, maar kraak of smaak kan ik er niet aan ontdekken; slechts veel horizontale stijfselranden en papierstroken, maar dat kennen we in deze contreien nu wel.
    Het bruine object is weer aanzienlijk dichterbij gerold. Het is nog groter dan ik had gedacht, en reikt bijna tot de hemel. Bedenkelijk. Ik zou het liefst mijn fiets pakken, mijn lieve vriendin aan de arm nemen en op topsnelheid zijn weggereden, maar het is ongewis of het pad niet doodloopt of dwars zal zijn afgehekt, hetgeen ons ook daar weer in een chaos zou doen belanden.

            3.

Dan wordt er binnen in het reusachtig gebouw, waar ik binnen ben gelopen als afscheiding van de rest, het vervolg van buiten voortgezet, met oplichtende, aarzelende schaduwen, maar het meest grijs. Mijn lieve vriendin is omdat zij het transport wilde afwachten achtergebleven bij de weg. De man van de routebegeleiding probeert mij (en twee anderen waaronder een vrouw van ik schat veertig) duidelijk te maken wat er nog te verwachten valt. Dat schijnt van belang. Maar mij interesseert het maar matig. Ik weet het nu wel. Om de man heen hangen diagonale vegen, vlagen damp. Ik vraag me af, hoe komt iemand aan zo'n geëmailleerde kop.
    Ik loop bij hem vandaan, kijk rond. Niemand kan mij verplichten hier te blijven, al lijkt dat zo. Mijn bedoeling was een wc te zoeken, maar een bruikbare vind ik niet; allemaal half gesloopt, vol vuilnis gestort, of van de muur geschroefd. Vol ongenoegen ga ik met de liften enige malen op en neer. Ik zoek naarstig en laat overal het licht branden. Maar niets. Van ergernis smijt ik twee straatbezems een deurkast in.
    Een jongeman, arts of student op het lawaai afgekomen, staat me een moment vriendelijk te woord, biedt zijn excuus aan voor de perikelen, maar veel schiet ik er niet mee op. Iedereen is immers vertrokken. Net of het allemaal zo eenvoudig was! Als hij weg is voel ik de afdruk van zijn hand nog nakleven tussen mijn vingers.
    Het was nogal een verlegen man... een stagiaire misschien... Van het type: fijnzinnig geleerde met gouden bril.

Twaalf uur. Voordat ik mij weer bij mijn lieve vriendin voeg, die buiten nog steeds wacht, wil ik een lunch, maar nergens zie ik iemand. Ik kan hier ook niet blijven rondzwalken; ik weet dat het door de bedrijfsleiding niet op prijs wordt gesteld: "u heeft hier niets te schaften," zullen ze mij toevoegen. En ik val toch al zo op in die gangen waar overal nutteloos de plafondlichten branden, als een overbodigheid die onrustig maakt.
    In de hoop dat er een kamer is waarin ik me een tijdje kan verschuilen en wie weet bellen om brood, een vingerkommetje, banaan enz. open ik op goed geluk ergens een deur.
    Het blijkt een vrij kleine ruimte, vierkant met grote ramen en zo goed als leeg, maar niet geheel, helemaal rechts staat mijn vader, zondagse pak aan, bruinleren schoenen, in gesprek met een mij onbekend manspersoon. Verdomd als het niet waar is. Maar ik dacht toch dat mijn vader onlangs was overleden, of tenminste terminaal thuis in bed lag. Of ben ik... Blijkbaar is hij toch weer opgeknapt, zonder dat ik dat wist! Ze praten natuurlijk over vroeger, anders zou een wonder zijn. Met een streekgenoot. Ik sluit zo voorzichtig mogelijk de deur, en hoop dat ze mij niet hebben gezien. In conversatie over zulke vergane glorie heb ik geen zin omdat ik mij dan heel gauw verveel.
    Het laatste restantje initiatief besteed ik aan het vinden van de hoofduitgang naar de frisse lucht.


            4.

Dan toch eindelijk aangeland in een deugdelijk horeca-etablissement, waar het niet al te rumoerig is. Was ik niet toevallig aan het tafeltje komen te zitten van Marian, het meisje waar ik zeven jaar geleden verliefd op meende te zijn, maar dat na een dag of tien al niets meer van mij bleek te willen weten, dan zou ik hier niet blijven plakken, want aan Marian is niet veel te beleven.
    Was ik toen werkelijk zo weinig betekenend? Het is tamelijk lang geleden; zij is intussen ouder geworden, maar nog vrij aantrekkelijk, vind ik, rossige krullenkop, de wangen hoog en wat bol door het geprononceerde jukbeen, verdiepte ogen, – ze heeft een lange bruin fluwelen jurk aan. Ik vroeg me af wat zij zou doen als ik haar brutaalweg een kus zou geven; maar met de overweging direct daarna: wil ik dat eigenlijk wel?
    Zij heeft nooit die wolk van aanhaligheid om zich heen gehad zoals de meeste meisjes, die weke omarming waarin je verdrinkt. Nee, wat merk ik er nog van? Als een ijl visnet zweeft haar vruchtenparfum onder het verlaagd plafond en kittelt mijn neus. Die geur... toch kan ik me niet meer en détail voorstellen hoe dat vroeger is gegaan, omdat het vrijwel direct zo teleurstellend afliep!
    Zij zit nu zwijgzaam te kijken, wat ik toen niet van haar gewend was, – net alsof ze haar energie gebruikt om ons roemrijke verleden achterstallig te evalueren. Enfin, toen, – ik was te jong, met weinig ervaring, te week, te weinig verleider; en zoals ik het nu bekijk te weinig man ook, moet ik beamen.

Kennelijk verveelt zij zich nog immer met mijn gezelschap, na enige minuten staat zij op met afgekeerd gezicht, (of zij kan niet tegen mijn aanstaren); zij staat rechtop, heeft naar het schijnt een betere zitplaats in gedachten, aan de andere kant van het gangpad. Zij gaat evenwel niet in de stoel zitten, besluit te gaan liggen, trekt haar benen onder zich op, waarbij zij een moment meer van haar dijen laat zien dan ooit haar bedoeling geweest kan zijn. – Preutse Marian.

De overgebleven man naast me is vriendelijk genoeg, maar zo overtuigd van zijn eigen gelijkhebben, dat je in de grond van je hart helemaal geen toenadering wilt tot zo een eigenwijs individu. Nu is het mijn beurt om mij af te wenden en het café rond te kijken. Ik ken maar al te goed dezulken, typen met als hobby computers; een vrouw die Kamille Honing heet en die haar eigen ansichtkaarten plakt.
    Een glimlachende man die sceptisch blijft tegenover iedere argumentering; het nooit kunnen luisteren, dat sommigen in de hersens is verankerd met kettingen.
-------------
– Dit alles werd vastgelegd en neergeschreven om te voorkomen dat ik de volgende maal weer in dezelfde fouten verval.


Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door Henk Gruys - 16:07 31-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Aflevering 4 bestaat niet.
En wat je vraag betreft: dat mag je zelf bepalen.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door evamaria - 15:47 31-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Afleveringen hier dus?

Je gebruikte zelf het woord hoofdstuk in je commentaar, dus dat nam ik toen over. Ipv delen. Zo ontstaat een misverstand.

- Dit alles vastgelegd en neergeschreven om te voorkomen dat ik de volgende maal weer in dezelfde fouten verval.-
Is dit de slotzin voor het totale verhaal?
Of betreft het alleen aflevering 4?



Ontmoetingen
Reactie gegeven door Henk Gruys - 10:15 31-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik zal het nog een keer proberen uit te leggen; dan houd ik erover op.

1. Als een lang verhaal terwille van de leesbaarheid bij Lettertempel is opgedeeld in kortere stukken, dan worden die "Afleveringen" genoemd. Die staan meestal ook in de titel, en onder het verhaal.

2.Als het verhaal zelf uit delen bestaat, dan staan die duidelijk in het verhaal zelf: DEEL 1, DEEl 2 enz. Die zijn structureel nodig voor de bouw van het verhaal en hebben niets te maken de "Afleveringen" terwille van de lengte voor Lettertempel.

3.Als het verhaal is opgedeeld in hoofdstukjes, al dan niet genummerd, en die structureel zijn voor de bouw van het verhaal, dan staan die wederom in het verhaal zelf.

Dit lijkt misschien een heel gezeur, maar als er iedere keer verwarring over ontstaat, zoals nu ook weer, dan neem ik dat maar op de koop toe.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door evamaria - 20:04 30-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik begrijp dat het een doorlopend verhaal is, alleen maar voor Lettertempel ingedeeld in 4 hoofdstukken. Niet in delen. Zoals ik ze eerst noemde.

Hoofdstuk 1 kan ook een afgerond verhaal zijn en lijkt mij wat los te staan van de overige hoofdstukken.

Ja, ik denk dat ik als lezer meer een geheel verwacht.
En er zijn gedachten sprongen in het verhaal, het lijkt wat surrealistisch, hier en daar.

Natuurlijk is er alle ruimte om vrij te experimenteren.
En de wens tot experiment is ook te waarderen.

4
Was ik niet toevallig aan het tafeltje komen te zitten van Marian, .., dan zou ik hier niet blijven plakken, want aan Marian is niet veel te beleven.

want? ...-maar-




re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door Henk Gruys - 09:42 29-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik heb mijn (beargumenteerde) standpunt in deze uiteengezet; zonder de onvertogen woorden die jij hier suggereert.
Dit lijkt mij een logische en correcte gang van zaken.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door DiotheCilany - 18:43 28-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Beste Henk, je zou je ook af kunnen vragen hoe het komt dat dit verhaal zo slecht over komt ipv iemand die vrij gedetailleerd opmerkingen plaatst over dit schrijfsel zo weg te zetten. Maar ja, die domme lezers ook he.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door Henk Gruys - 17:14 28-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik snap er niets meer van. Eerst komt er commentaar op "Deel 1" en "Deel 2".
Waar is dat gebleven? Want thans gaat het weer over die in het verhaal genummerde hoofdstukjes 1 t/m 4.
Die overigens hier weer deel 1, deel 2 enz. worden genoemd.

Enfin, je vindt dat ze te weinig met elkaar te maken hebben.
Maar het is wel steeds hetzelfde hoofdpersonage, met dezelfde kijk op de wereld, vanuit hetzelfde perspectief, gesitueerd in dezelfde tijd, geconsipiëerd in dezelfde stijl. Alleen in steeds andere situaties.

Je commentaar houdt denk ik iets te veel vast aan het klassieke verhaal: eenheid van handeling. Die laatste is hier inderdaad ver te zoeken.
Maar moet die er altijd zijn?

Ik heb een andere keuze gemaakt.
Als je het daarmee niet eens bent, dan spijt mij dat, maar het overtuigt mij niet.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door evamaria - 22:37 27-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Deel 1 gaat kort gezegd over een situatie met een achtervolgde pedofiele neef. Afgerond.

deel 2 ik-persoon maakt fietstocht met vriendin. Ze stoppen als er een keteltransport aan komt.

deel 3
Die ketel is kennelijk een gebouw. (Daar moest ik even over nadenken).
De ik - persoon ziet daarin e.e.a.
Deel 3 sluit wel aan op deel 2.

deel 4
Kan evt. ook wel aansluiten op 3. Hoewel de fietsvriendin hier opeens verdwenen is.

Ik heb het eerst wat vaag doorgegeven: ik zie geen echt verband tussen deel 1 en dan de delen 2,3,4. Dus het lijkt:
Deel 1 = een afgerond verhaal.
Deel 2,3,4 = min of meer een aansluitend verhaal.

Het zijn wel allemaal ontmoetingen. Maar is dat genoeg verband? In een doorlopend verhaal zonder indeling in delen: 1,2,3 en 4 zou het ontbreken van een verband minder opvallen. Toch: het lijkt mij - ook dan - dat deel 1 een apart verhaal is.

Ik vind overigens ook dat er hier en daar wat overbodige - dwz. niet funktionele - details in de delen staan, dat is echter alleen maar mijn mening.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door Henk Gruys - 09:27 27-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik begrijp niet goed wat je daarmee wilt zeggen:"niet een enkel verhaal". Bedoel je dat je het twee verhalen in één vindt?
Ik wil er even op wijzen dat "deel 1 en deel 2" in het origineel helemaal niet bestaat. Die splitsing is hier alleen aangebracht om de inzendingen op Lettertempel niet zo lang te maken.

Wat betreft: "van - door de bedrijfsleiding" heb je gelijk; ik zal het veranderen.
Bedankt voor je reactie.

re: Ontmoetingen (slot)
Reactie gegeven door evamaria - 23:55 25-12-2016 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Deel 1 en 2 lijken niet: een enkel verhaal.

ik weet dat dat van - door? - de bedrijfsleiding niet op prijs wordt gesteld:


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287