|
Mevrouw Schorthemd heeft in haar leven
nooit veel gehad, behalve dan reumatiek
voor het overige was zij nooit ziek
Haar tenen krom, nagels doorgegroeid
in haar schoen, niet meer uit te doen
voor wanten had zij washandjes aan
Lopend liet zij al haar pijntjes gaan
zij vloekte zichzelf het rusthuis rond
wachtte vaak vergeefs op bezoek
verschil tussen week en maand was zoek
Zij zong zacht voor zich heen:
Want er is geen medicijn
voor oud en eenzaam zijn
speciaal voor Herman van Veen
die kende zij nog wel van de TV
maar voor de rest geen een
|
