|
Laten we het maar weer hebben
over het inspirerend niets
zo'n begin waarin nog alles
mogelijk lijkt, een godin verwekt
en geboren wordt. Een wezen
met jouw neus en borsten
daarmee menselijk blijkt
met een kern van eeuwigheid
ogen als oud licht,
Venus zeg je dat je heet
ik stel me voor als de smid
van een uitdijend heelal
met een vangnet van sterren
Het is genoeg dit sterven
in elkaars armen en de tijd
om een lichaam achter te laten
te worden als vertrekkend licht
|
