|
ik breek jou open, elke dag
schil ik de jaren van jou af
en bloei ons blauw, bevlek mijn mond
zoals ik in je vlees wild snaai
zwerf ik verlangend naar jouw lippen
elk stukje jou smaakt te snel mij
als wegstervende herinnering
onthouden vingers die bewonen
en als jij wegglipt van onder 't vel
hunker ik weer en weer opnieuw
want ’s winters honger ik de lentezon
van jouw seizoen waar jij verdrijft
het grijze van de hemelse gezichten
en vurig 't bloed dat mij doordrenkt
mij hier in 't leven houdt
sunset 09-03-2013
http://sunset.deds.nl
|
