|
Aubrey - 08:45 01-02-2013 |
|
|
Een val zette Cora uit Ede
voor Hendrik. Gegrand was d'r reden:
ze wou een gezin.
- En hij trapte erin
door met haar in het huw'lijk te treden.
't Werd echter een zéér onzorgvuldige
wijze van vemenigvuldigen.
't Kindertal groeide,
wat Hendrik verfoeide.
Hij kon d'r productie niet huldigen.
Ze zorgde voor grote getallen:
drie keer van een drieling bevallen.
't Beviel d'r man slecht.
Hij kreeg spijt van z'n echt.
Z'n leven was die aan 't vergallen.
't Was druk met dat negental meiden,
zodat ze allang niet meer vrijde,
wat Hendrik niet pikte.
Hij riep na conflicten:
'Hoera, ik ga fijn van je scheiden!'
|
|
|
Reactie gegeven door Aubrey - 13:47 01-02-2013 |
|
|
|
Met jouw hartveroverende ;) kan m'n dag niet meer stuk!
Bedankt, Milou.
Nog een vriendelijke groet,
***Aubrey.
:)
|
|
Reactie gegeven door milou - 13:37 01-02-2013 |
|
|
|
;)
Milou***
|
|
Reactie gegeven door Aubrey - 13:29 01-02-2013 |
|
|
|
Je verblijdt me met het sonnet, waaruit blijkt, dat je je heel goed in de situatie weet in te leven.
Hoe moet ik je bedanken? Nou, ik probeer het maar met een naar mijn menig toepasselijk versje:
Hij was al veertig. Dat het mooie grietje
van achttien jaar 'm paaide, deed 'm deugd.
Ze zei: 'Ga met me trouwen! Dan geniet je
nog vele lange jaren van m'n jeugd.'
Ze kon 'm inderdaad heel lang bekoren
en jaren bleef hun kindertal maar stijgen.
Pas toen hun eerste kleinkind werd geboren,
begon de man een vreemd gevoel te krijgen.
Ze zaten in een restaurant. Hij zei:
'Dit was een dagmenu: ons afscheidsmaal.
Die jeugd van jou is absoluut voorbij.'
Ze spoedde zich verbijsterd naar 't toilet.
Bij haar absentie ging-ie aan de haal.
Hij dacht: 'Met opoe wil ik niet naar bed.'
Vriendelijke groet,
***Aubrey.
|
|
Reactie gegeven door milou - 12:34 01-02-2013 |
|
|
|
Zijn gezin werd met de jaren kroostrijker.
Wakker werd hij tussen de natte doeken.
krijsende hummels in smerige broeken.
Op de duur was niets hem liever, troostrijker
dan de gedachte aan een feestelijke scheiding;
leven ergens verwilderd op een eiland,
geen gezanik meer geen helse trammelant;
eindelijk alleen zonder nog een tijding
van die vreselijke schreeuwerige mondjes,
aandachtzoekers en felle huilebakken,
die niets anders deden dan vreten en kakken,
nooit genoeg papier voor hun vuile kontjes.
Maar zijn vrouw wilde niet horen van scheiding,
daarom lei hij een knoop in zijn leiding.
Ik kon niets beter vinden dan een sonnet om je viervoudige limerick te beantwoorden. Hij is inderhaast geschreven, dus wees genadig voor het kwakkelende metrum en het ordinaire rijm.
dichterlijke groet
Milou***
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|