|
Stanislaus - 10:59 18-01-2013 |
|
|
De zeegod rust met zijn hoofd
op een vulkaan die borrelend
warm langs zijn oren bruist
de haren als zeewier omhoog
op een krioelend bed van leven
op tien kilometer diep
Zo groot is hij dat hij slechts
twee keren ademhaalt per vier
en twintig uur, een maal in
het wordt weer eb
nog eens uit
het wordt weer vloed
opnieuw vallend getij
Zo’n prachtig logisch systeem
waar iedere Tahitiaan in gelooft
als in sluiers om de maan
zolang er Tahitianen bestaan
|
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 12:27 18-01-2013 |
|
|
|
Mooie tekst, Stanislaus. Helder beschreven mythe.
Naar mijn smaak kun je de laatste regel beter weglaten.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|