|
Als een briesend paard
verdwijnt verdriet in huivernachten
woelend zoekend naar een warmte,
die nooit tevoorschijn komt.
Rampen tekenen alle dromen,
waar de wil tot wakker worden
pas zijn oplossing voor vindt
en de droom verdrinkt in sloten koffie.
Nooit ging het nog zo goed
nu elk zwaar leed verleden
het zonlicht siert de mast
toch vreest men steeds een donderslag.
Er drijven zwarte wolken
die weinig goeds beloven
in dromen af en aan
tot wil om op te staan.
.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|