|
Dat van die zalmen tegen de stroom, vind ik een mooi beeld, dat helder een belangrijk aspect van de filosofie verwoordt: zich een weg banen tegen de common sense in, vastgeroeste zekerheden ontwrichten, een heersend en vaak heerszuchtig discours ondermijnen. Daar ga ik in mee, zoals de zalmen.
In de laatste strofe het verschil tussen denker en dichter, vind ik ook geslaagd als idee. Zeer algemeen verwoord: de dichter weigert het abstracte denken, wil het woord zijn vol bestaan laten, niet reduceren tot een gedachte. De filosoof, denker, werkt met ideeën, en gebruikt de woorden als middel om deze uit te drukken.
Ik plaats je gedicht tussen denken en dichten. Je ontwikkelt duidelijk ideeën maar wil het woord, zijn klank, zijn spel ook laten bestaan.
Je eindvers getuigt daarvan: tot zijn stroming wordt gedicht... Met de dubbele wending van het woord 'gedicht' als dicht maken, maar ook als poëzie.
Graag gelezen deze amfibie van gedachte en woord, ernst en spel.
Vr grt
Milou
|