Pladipoe

        Pladipoe heeft een prijs gewonnen.
        Hij loopt met een ijsbeer over de straat.
        Heeft hij geen schaamte? zo vragen zich bronnen,
        "Alsof hij zich met een gelijke verstaat!"

        Keuvelend gaat hij langs de huizen,
        Waar alle deuren gesloten blijven,
        De radio's in de vensters schoolliedjes geven,
        En auto's aan het asfalt kleven.

        – Nu zet hij zijn beer op de plavuizen.
        Hij stoot hem aan, met glanzend oog.
        Want wat Pladipoe voert, als teder betoog,
        Is afscheid nemen, (doet poot omhoog).
        Zo lijkt het een beminnelijk lied,
        Over zijn kindertijd, die hem vroeg verliet.

        Nog wat zwaaiend, achterom kijkend...
        Vegend een traan van 'n dovend verdriet...
        Dan onverwacht snikkend, en wankelend voortgaan,
        Tot hij, op de hoek,
        Het dier niet meer ziet.