|
t water kent zijn rotsen, componeert
gezangen waar het ruwe stenen kust
fluisteren winden liefde, strelen twijgen
zelfs stromen vloeien in liefdesbedden
en meanderen
al duizend jaar praat ik met sterren
over bloemen die op hellingen groeien
zoek hen op alle wegen van deze aarde
tranen maken nat in 't delen
van de pijn voel ik de smart
draag in mijn armen leed
tot aan de afgrond van eenzaamheid
brandt het verterend vuur van verlangen
als verhaal met bloed geschreven
dooft het elke zon in de ogen
sunset 11-11-2012
|