|
wanneer ik daar sta waar het stil is
vaststel dat het denken ophoudt
het luisteren begint en ook het zien
hoe vogels vliegen, ik zelf als vogel
door de hemel glijd, mijn spreken
slechts nog gekras is en alleen maar
het heldere van het licht bejubelt,
ik mijn schaduw op de rotsen werp
en weet dat mijn schaduw altijd blijft
en elke rots uiteindelijk ook vergaat,
dan is het goed alles naam te geven:
dit kind, mijn smart maar ook de liefde
[het leven wisselt slechts eenmaal
want bij de tweede keer ben je dood
- of niet meer jezelf wat in feite
op hetzelfde neerkomt -]
laat me jou nog eenmaal kussen, zoon
ook al herinner jij je niet op welke oever
van het leven jij staat; jij bent!
en dat is waarover dit hart praat
sunset 31-10-2012
|
