|
elk blad dat sterft, het haar, het leven
in dit diepe donkere dal
rijpen op hellingen de ranken
- ik drink de wijn waar ik voor val
en het doet pijn waar ik moet lopen
door 't nevelveld naar 't natte woud
waar alle hoop reeds lijkt gestorven
- voor 't bloeiende wordt het te koud
het bonte lover lijkt te spotten
met 't lichten van een zonnestraal
het kan mijn weemoed niet verdrijven
- de bomen worden heel snel kaal
zo neigt mijn dag zich naar de avond
en wordt het langzaam stil om mij
het glas raakt leeg, te vele mensen
wandelen nu nooit meer aan mijn zij
sunset 24-09-2012
|
