|
op een maandagmorgen
staat een Manticore
te vechten als een wolk
met ridders en hun voetvolk
hij brult, daagt listig uit
wil doden zien en bloed
ach wat, die hersenschim
verjaag ik en voorgoed
zelf maken wij ons monsters
die wonen in een woord
waai maar weg illusie
los op naar niemandsoord
.
|