|
op ’t einde van een leven
heb ik in schemering aan haar gedacht om over haar zelfs een gedicht te rijmen toch heeft haar zwijgen te veel laten schrikken - al weet ik wel dat zij soms lacht
onder het licht van vlammend violet of eerder als zij fluisterend ontheemd haar haar dat geurt naar zoete melk zacht neuriënd kamt op ’t rand van bed
geparfumeerde brieven en wat snuisterijen haar schatten afgesloten in een schrijn en zwart gesluierd rust haar blik op mij als ik haar zoekend laat betijen
daarna ging ik - zij bleef in haar beminnen van deemstering in wegvloeiend herinneren en zelf vergeet ik nooit de vlinder aan de deurpost of wie zij is en was, heel diep bij haar van binnen.
sunset 17-08-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|