|
 |
| Stanislaus - 02:45 30-07-2012 |
|
|
Zij kijkt mij aan goudgeel dit keer
haar zilverglans lijkt zo vertrouwd
het reusachtig rood bij ondergaande zon
zij zet zich vast in het gegroefde hoofd.
Opnieuw roept zij dezelfde vragen op
of zij kan komen in de nacht of zij mag
schuilen in het felle licht van de dag
voor wie zich verstoppen in verloren gaan.
Of zij nog met een schaar pijn zal doen
op al die schrale plekken van weleer of zij
de vrouwe is van de negenogige zweep.
Tranen helpen niet tegen schuldgevoel
zij bouwt het op en houdt van slopen
een zilveren goedendag in haar hand.
|
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
