Ik luister door tranen heen
wat ogen mij vertellen
maar ik kan enkel inbeelden
hoe het uiteindelijk voelt

Men is beginnen vergeten
waar het onbegrijpelijke begon
omdat net die kleuren van gevoel
ons blind maakten

(staren en toch niets zien)

Onverbiddelijk is de angst
die vloeit als paniek door de aderen
deze raadgever mag dan slecht zijn
zijn voetspoor blijft het langste na

broos is vertrouwen
die wankelt
op de sokkel van het leven

(men blijft wel kijken….maar de ogen blijven leeg)

Lily May Parker