 |
|
soms de herinnering aan een jij
die ik nooit kende
de tijd opent
deuren uit onzichtbaar glas
weten van altijd
prehistorisch
en ik groei in vreemde handen
een roos die tussen wilde akelei
en bitterzoet belandde
omdat je niet op een woord wachtte
mij aanvaardde voor wat ik
nog niet was
de hemel in je
ogen zag
|
|
|
Reactie gegeven door milou - 21:41 06-04-2012 |
|
|
|
Ja, helemaal akkoord, dat lees je goed. Bedankt!
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 21:36 06-04-2012 |
|
|
|
Weet niet of het er wat toe doet, maar wat ik hierin las
is de geboorte van je kind. Je kind maakt je tot moeder
en je wordt wat je nog niet eerder was: een roos en de eerste grote liefde van dat kind. En in de ogen van baby's zie je de hemel en de aanvaarding van wat je bezig was voor hem ( of haar) te worden.En dat is door de eeuwen heen al zo gewwest: de band moeder- kind is de eerlijkste liefde die er bestaat.
|
|
Reactie gegeven door milou - 21:27 06-04-2012 |
|
|
|
Bedankt voor reageren. Het is een mijmering meer niet over liefde, een gevoel of toestand waarvan je denkt dat hij aan alles vooraf gaat, prehistorisch is. Ik wilde aangeven dat je in die toestand treedt langs onzichtbare deuren, en in haar handen valt en groeit naar iets waarvan je het eindpunt nooit kent. Het aanvaard worden van wat je nog niet bent, maar worden kan is voor mij een zwaartepunt, of lichtpunt...en ook natuurlijk dat je even de hemel ziet.
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 16:24 06-04-2012 |
|
|
|
In de prehistorie zijn wij nog onwetend van wat ons vormen zal.
|
|
Reactie gegeven door milou - 14:49 06-04-2012 |
|
|
|
Bedankt ik heb die fout eruit gehaald. Die twee ennen laat ik staan, omdat ze een functie hebben...en....en geeft een bepaald ritme aan, waar ik aan gehecht ben.
Beste voor jou, en goed gelezen!
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door switi lobi - 14:43 06-04-2012 |
|
|
|
Milou, de valkuilen kenndende maar toch: ik vind het jammer de twee 'ennen' in strofe drie en is het: "die ik nooit kende" in strofe een?
Een bijzonder mooi einde!
Hartelijke groet
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
