|
haar huis is de nacht, alleen
wat weten mensen van nacht
hoe zwaar de dag zich rijpt en rijgt
in steegjes zonder eeuwig gras
helder is een raam bij laatste regen
en zonder dat op het dak van haar hoofd
verstikt zij achter uitsluitend steen
maar de hemel blijft blauw
net als het meer, haar flitsende naald
die sikkelt met de zoete duistere geur
van lappen
en op een dag met ogen van marmer
rust haar hand in hand
doorzichtig en licht
als een handschoen van voile
gebogen geregen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|