|
waar luchten grauw
en adem mij ontglipt
als zucht diep in de nacht
’t geheime komen tikt
tik tik op ‘t raam
en beeld waaruit de liefde spreekt
klimt door de wasem
zoals de dooi de koude breekt
legt zich langs mij
in poel van mijn gestaar
als ‘k vraag wat er nog meer is
dan een schim van maan die daar
vangt uren in een hand
ze dorstig opslokt één voor één
en peilend in mijn ogen kijkt
wijl dagen stillen en ik ween
straalt teder mij op lijf
schilfert de stilte af
tot al mijn duistere gedachten
verdwijnen.
sunset 07-10-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
