 |
| Artifex - 22:11 03-10-2011 |
|
|
nu we samen aan het begin van ons laatste pad
met de moed in de schoenen schuifelend verdergaan
zien we pas wat een geluk we hebben gehad
dat maakt geen uitzaaiing nog ongedaan
we bezien het moois dat ons werd geboren
en wat dat leven ons heeft gebracht
dan hebben wij de toekomst niet verloren
het is geluk met terugwerkende kracht
|
|
|
Reactie gegeven door Marcel - 17:47 04-10-2011 |
|
|
|
en wat dat leven ons heeft gebracht.
Da's nou echt een mooie zin, zeker in samenhang met die daarboven
|
|
Reactie gegeven door Artifex - 08:02 04-10-2011 |
|
|
|
Dank je Milou, voor je reactie.
Het is zoals het oude vrouwtje dat alleen haar hoofd nog kan bewegen en tegen de Dela-man zegt: het valt allemaal wel mee; er zijn altijd nog mensen die het moeilijker hebben.
We liegen onszelf voor, anders kunnen we niet meer vooruit en gaan we bij de pakken neerzitten. Op zo'n moment kun je wel degelijk het geluk voelen, afgezet tegen de donkere werkelijkheid.
Maar je opmerkingen zijn voor mij het teken dat het nog niet is, wat het zou moeten zijn.
Ik moet er alleen mijn vinger nog op kunnen leggen. Komt vast wel een keer met een helder moment.
Liefs, Artifex.
|
|
Reactie gegeven door milou - 22:37 03-10-2011 |
|
|
|
Toch klinkt het niet overtuigend, eerder als iets wat je schrijft om jezelf te overtuigen. Zou je werkelijk door ' te bezien wat je is geboren en wat het leven je heeft gebracht' geluk over jezelf kunnen afroepen?
Het ligt niet op zo'n bewust niveau, denk ik. Dat het verleden doorwerkt, en de toekomst medebepaalt, geloof ik zo, maar ik betwijfel of je door het verleden te bezien en op te roepen een staat van relatief geluk bereikt.
Ik begrijp dat je in twee kwatrijnen niet de complexe mechanismen van de gegeven tijd, met wat nog rest aan waardevol leven, ondanks de uitzaaiingen niet kunt weergeven, of zelfs maar benaderen. Zoals het er staat komt het mij als te bewust en beschouwend over.
Ik heb zo mijn twijfels, maar ik geloof dat je gedicht in die zin is geschreven: ambivalent, schuifelend, met de moed in de schoenen...
Liefs
Milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
