 |
| sunset - 11:17 09-07-2011 |
|
|
het zien van de oude woningen
beschermt niet meer; wij zitten
verkruimeld in 't zand, tekenen
met reumatische vingers
de eerstgeborenen ontbreken
en zij werpen lange schaduwen
nemen met grote passen de ruimte
spinnen onze hoofden
tot haakdraden, rollen vaten
aan land en hijsen de zeilen
van 't ouder herinneren;
zonen, dochters kennen geen tranen
zij zijn het grijnzen van uren
dat men in zilver giet.
sunset 09-07-2011
|
|
|
re: het grijnzen van uren--->WOLLUK |
|
Reactie gegeven door sunset - 14:18 09-07-2011 |
|
|
|
En heel graag gekregen compliment van jou; dank je wel en nog een heel fijne zaterdag.
Vriendschappelijke groet, sunset (Ingo)
|
|
re: het grijnzen van uren |
|
Reactie gegeven door WOLLUK - 14:13 09-07-2011 |
|
|
|
aan sunset,
met aandacht en instemming gelezen
gedachtenspinsels mooi in taal gagoten
jouw gedichten zijn altijd heel fijn om te lezen
en de inhoud is, zoals altijd het overdenken waard
mooe dag nog
vriendelijke groet
|
|
re: het grijnzen van uren--->88 - |
|
Reactie gegeven door sunset - 12:02 09-07-2011 |
|
|
|
Ja, dat van dat VD vind ik persoonlijk heel erg (maar dat komt er soms van als je aan het eerste geschrevene gaat schaven; zie je dat over het hoofd, maar daarom niet minder erg); de tweede strofe laat ik toch staan zoals ie staat *glimlacht*; 't ouder herinneren is een dichterlijke vrijgheid, een opgengelaten toespeling die jij zag, al is het maar deels. feitelijk zou er moeten staan " ouderherineren = het herinneren van de ouder" maar ik vond de dubbele bodem i.v.m. de tijd = het ouder herinneren wel goed. Vandaar.
Dank je voor je needenkend lezen en je reageren en nog een heel fijne dag.
Liefs en knuf, sunset (Ingo)
|
|
re: het grijnzen van uren |
|
Reactie gegeven door 88 - 11:43 09-07-2011 |
|
|
|
ik zie ook dit, al weet ik dat jij niet graag een verbouwing aan jouw teksten hebt..meedenken is leuk, dan zit je midden in de tekst..
het zien van de oude woning
beschermt niet meer; wij zitten
verkruimelD in 't zand, tekenen
met reumatische vingers
de eerstgeborene ontbreekt
werpt een lange schaduw
trekt met ruimtelijke passen
spinnen door onze hoofden
tot haakdraden, rollen vaten
aan land en hijsen zeilen
van d` ouder herinnering;
zonen, dochters kennen geen tranen
zij zijn het grijnzen van uren
wat ze in zilver vergieten zullen.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
