Akoestisch zand

Met een hese stem schreeuw ik in de woestijn

Mijn stem droogt op door de hete adem van de trillende hemel

Ik geef over in vuur en vlam

Als zelfs zweetdruppels verdampen verdamp ik ook

Waanzinvol bespring ik een cactus

Dat was een esoterische ervaring

Ze zoeken mijn weg

Maar de zandstorm overschaduwt mijn stappen

Nu ben ik spoorloos

Een vis in een versteende oceaan

Nee wacht ik zie een levensbron

Een Amazone in de Sahara

Een glas water na een marathon

Fatima Moreira de Melo op een voetbalveld

Ik laat mij meevoeren met de zwoele wind

Naar waar ik wil ik opgaan in de blauwe moleculen

Neem een slok in extase

Het water schraapt mijn keel

Mijn laatste adem moest dit zijn

Zachte lucht streelt mijn wangen

Het enige wat ik me nog herinner is een kransend geluid

Iets dat met deed denken aan het geluid van een houten klankkast