|
het woord valt uit
verdreven tijd
kent geen bestaan
heeft zelfs geen droom
ik zit en zwijg
wijl ‘t groen ontwaakt
in eindige schroom
smelten de lentevlokken
in een vermoeden van april
zoeken de dagen water
en sterren keren zich af
van elk tumult
de winter is weer stil.
sunset 13-01-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|