|
van uit het duister
klinkt dreigende donder
verscheurt bliksem d’ einder
met speren van licht
uit zwartblauwe hemel
nat zware druppels
en bloeiende stammen
manen het land
woekerende zerken
verbreken de kluisters
die doden verbergen
in drassige grond
en in de verte
hoor ik hen allen
altijd weer klagen
wie hoort er mij?
sunset 03-05-2014
http://sunset.deds.nl
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|